نقد کتاب در جست‌وجوی زمان ازدست‌رفته,

اثر مارسل پروست,

این رمان با نام در جست‌وجوی زمان ازدست‌رفته یا یادآوری گذشته به انگلیسی ترجمه‌شده است. هر نامی که روی آن بگذارید، این اثر کلاسیک مارسل پروست بسیاری از خوانندگان احتمالی خود را با حجم فوق‌العاده زیادش، 3308 صفحه، وحشت‌زده می‌کند. باوجود تعداد صفحات زیاد، مطالعه‌ی کتاب سخت نیست؛ فقط طولانی است. در حقیقت، سبک نگارش بسیار عریان و صریح است و با وجود توضیحات توصیفی فراوانِ کتاب، به‌هیچ‌وجه اغراقی در آن دیده نمی‌شود. به‌علاوه، خود رمان به هفت جلد تقسیم‌شده‌است؛ پس می‌توانید به‌عنوان یک مجموعه کتاب آن را در نظر بگیرید. به‌هرحال، به‌جز جلد اول، «طرف خانه سوان»، بقیه کتاب‌ها چندان هم منحصربه‌فرد نیستند؛ پس تنها اگر بخواهید آن را با دقت بخوانید باید برایش زمان زیادی بگذارید.

قبل از کلنجار رفتن با این رمان، لازم است به شما بگویم که نباید انتظار هیچ‌گونه طرح و موضوع عادی و مرسومی را از آن داشته باشید. در کل این کتاب خاطرات از زبان اول‌شخص روایت می‌شود. گوینده شخصیتی قهرمان و خارق‌العاده ندارد. او مردی جوان تا حدی ناتوان و حساس است. این ویژگی‌ها برای یک رمان امیدوارکننده نیستند اما وقتی در کتاب غرق می‌شوید، آن را تجربه‌ای غیرعادی می‌یابید.

این اثر ادبی شما را درون ذهن و افکار راوی می‌کشاند. رمان‌های دیگر به‌ندرت چنین قدرتی دارند. بامطالعه‌ی این رمان نه‌تنها هنگام اتفاقات کلیدی زندگی راوی، محرم اسرار درونی‌ترین افکار او می‌شوید؛ بلکه تمامی اضطراب‌ها، رؤیاها، افکار و اختلالات روانی و فراز و نشیب‌های احساسی هر روزه‌اش را با او تجربه می‌کنید. شگفت‌انگیز است؛ در جهانی غوطه‌ور می‌شوید که کاملاً واقعی به نظر می‌رسد؛ با تمام شخصیت‌هایی که با پیش رفتن در کتاب آن‌ها را طوری می‌شناسید مانند این‌که آن‌ها دوستان و آشنایان واقعی شما هستند.

قطعاً تفاوت‌های بزرگی میان جامعه‌ی پیشرفته‌ی فرانسه در اوایل دهه‌ی 1900 میلادی و جامعه‌ی مدرن امروزی است. با این حال، شخصیت‌های این رمان همان انگیزه‌ها، ویژگی‌ها، نقص‌ها و مشکلات انسان‌های امروزی را دارند. معضلات روان‌شناختی دهه‌ی 1900 میلادی با مشکلات مردم امروزی تفاوت چندانی ندارد. شخصیت‌های داستان بدون شک شما را یاد آدم‌هایی می‌اندازند که قبلاً ملاقات کرده‌اید و با خواندن این رمان احتمالاً درباره‌ی شخصیت آن‌ها دیدگاه‌های جدیدی پیدا خواهید کرد. من فکر می‌کنم نوشتن درباره‌ی مردمی که همگی به‌شدت به دنبال این هستند که به مجالس اعیان پاریس راه یابند، هم سرگرم‌کننده و هم واقع‌گرایانه است. مبارزات و اغتشاشات داخلی جامعه، خیانت، تحقیر و خودخواهی همگی به‌خوبی توصیف‌شده‌اند.

تأثیرگذارترین جنبه‌ی نوشته‌های پروست توانایی او در توصیف مشاهدات، احساسات و به تصویر کشیدن پدیده‌هاست. همه این را شنیده‌اند که «گاه یک تصویر، به‌اندازه‌ی هزاران کلمه ارزش دارد». در این اثر، پروست بارها نشان می‌دهد که با کلمه‌ها می‌تواند چیزهایی را توصیف کند که هرگز آن‌ها را نمی‌توان با چشم دید. یکی از مشهورترین نمونه‌های این امر، زمانی است که او توصیف می‌کند چگونه مزه‌ی کیک «مدلینز» خاطرات و احساسات عمیقی را در او برمی‌انگیزد…

در جست‌وجوی زمان ازدست‌رفته، فرصت‌های بی‌شماری را برای پروست محیا می‌کند تا موضوعات فراوانی را بررسی کند. موضوعاتی جامع که روی خاطرات، مشاهدات و گذر زمان تمرکز می‌کند. هم‌چنین در کتاب، عشق در اشکال مختلفی بررسی‌  شده است. هوس، دوستی، وفاداری، صداقت، نادرستی، تلاش برای ارتقای طبقه‌ی اجتماعی، سیاست، بالا رفتن سن و در نهایت مرگ. به‌طور خلاصه، این مجموعه درباره‌ی زندگی است؛ با تمام عجایب، سختی‌ها و پیروزی‌هایش.

در این اثر، اگرچه راوی داستان هم‌جنس‌گرا نیست، ولی این‌طور برداشت می‌شود که در بخش‌هایی از کتاب به‌طور غیرمستقیم به هم‌جنس‌گرایی پرداخته می‌شود؛ چرا که خود پروست تمایلات هم‌جنس‌گرایانه داشته است. در روزگار پروست همین توصیفات اندک هم می‌توانست عملی تابوشکن تلقی شود.

پروست دیدگاه‌ها و نظریات هیجان‌انگیزی را درباره‌ی معنی زندگی بیان می‌کند البته گاهی هم از مسیر اصلی داستان منحرف می‌شود که برای کتابی با این حجم چندان هم غیرقابل‌پیش‌بینی نیست. قسمت‌هایی از کتاب می‌توانستند با اندکی ویرایش بهتر شوند. سه کتاب آخرِ این مجموعه کمی مشکلات ویرایشی دارند زیرا پروست پیش از آنکه بتواند ویرایش نهایی کار عظیم خود را به اتمام برساند از دنیا رفت.

پیشنهاد من این است که از جلد اول، طرف خانه‌ی سوان، شروع کنید و در برابر این شروع آرام و صبور باشید. حداقل باید سیصد صفحه‌ی اول آن را بخوانید تا بفهمید آیا ارزش دارد وقتتان را صرف مطالعه‌اش کنید یا خیر. با وجود آنکه سه جلد آخر از کیفیت پایین‌تری برخوردارند ولی آخرین کتاب مأموریت فوق‌العاده‌ای دارد؛ این آخرین کتاب است که داستان را کامل می‌کند.

این مجموعه کتاب با ترجمه‌ی مهدی سحابی، توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

فرمین، موش کتاب‌خوان,

ماجراهای یک شهرنشین غربتی

در وبگاه کاواک کتاب های فراوانی در موضوعات مختلف عرضه شده است . به‌علاوه در بخش تازه‌های نشر مجله ی کاواک می‌توانید اکثر کتاب‌های مشهور و مورد تحسین منتقدین را مشاهده کنید. یکی از کتاب های جالب توجه ،کتاب فرمین، موش کتاب‌خوان است؛ قطعاً می‌توان گفت، این کتاب جزء کتاب‌های خوب در شاخه ی رمان است که با خواندن آن غرق در داستان می‌شوید و با موقعیت‌هایی مواجه می‌شوید که گویا قهرمان داستان یک انسان است درحالی‌که قهرمان اصلی این کتاب یک موش است و متن کتاب از بیان حالات و حرکات یک موش که علاقه ی زیادی به خواندن کتاب‌های مختلف دارد ، نشأت می گیرد.

درباره ی فرمین، موش کتاب‌خوان

فرمین، موشی کتاب‌خوان است که در یک کتاب‌فروشی ساکن است و بعد از رفتن خانواده‌اش و از فرط گرسنگی شروع به خوردن کتاب‌ها می‌کند، اما بعد از مدتی علاقه‌مند به خواندن کتاب‌ها می‌شود ،به طوری که فقط حاشیه برگه‌های کتاب ها را می‌جود تا بتواند متن کتاب را بخواند.

 این کتاب جالب و ماندنی را سم سوج، نویسنده ی مشهور آمریکایی در سال 2006 نوشته و دومین کتاب او در زمینه ی نویسندگی به شمار می‌آید. داستان کتاب به‌صورت استعاری و درباره ی موشی عجیب نوشته‌شده است، این موش علاوه بر جویدن و مزه کردن کتاب‌ها، توانایی خواندن کتاب‌ها را هم پیدا می‌کند؛ در حین داستان کتاب درباره ی کتاب‌ها و رمان‌هایی که فریمن مطالعه کرده اشاراتی شده است، پس قطعاً خواندن این کتاب برای کتاب‌خوان‌ها بسیار جذاب‌تر هم خواهد بود. لحن اصلی کتاب طنزی تلخ  است که برای خواننده جالب بوده و در حین خواندن متوجه تلخی طنز و تنهایی شخصیت اصلی کتاب می‌شود.

داستان کتاب توسط فریمن برای خوانندگان بازگو می‌شود، فریمن در پانزده فصل داستان زندگی خود را از ابتدا تا زمانی که کتاب‌خوان شد و وقایع بعد از ترک کتاب‌فروشی بیان می‌کند، فریمن در خانواده‌ای سیزده نفره متولدشده و بعدازاینکه مادر الکلی آن‌ها را ترک می‌کند دیگر اعضای خانواده‌اش نیز از کتاب‌فروشی می‌روند و فقط او در آنجا ساکن می ماند و به جویدن کتاب‌ها مشغول می‌شود.

فریمن به‌مرور به موشی فرهیخته و کتاب‌خوان تبدیل‌شده و از جامعه ی موش‌ها فاصله می‌گیرد، می‌توان گفت فرمین داستان روزمرگی‌ها، تجارب و احساسات انسانی است که از زبان یک موش بیان می‌شود، اما یک موش خاص که از دنیای بیرون فرار می‌کند؛ دنیایی پر از هیاهو، دنیایی که همه به فکر خودشان هستند. او تنها راه را پناه آوردن به دنیای سینما و کتاب و هنر می یابد.

درجایی از کتاب فریمن می‌گوید: «اولش کتاب‌ها را فقط بر اساس طعمشان می‌خوردم، اما خیلی زود شروع کردم به پراکنده خواندن، با گذشت زمان کتاب بیشتری خواندم و کمتر جویدم تا اینکه درنهایت کمابیش تمام ساعت‌های بیداری‌ام را صرف خواندن می‌کردم و فقط حاشیه‌ها را می‌جویدم».

درباره‌ی سم سوج

سم سوج، رمان‌نویس و شاعر آمریکایی در نوامبر سال 1940 در کارولینای جنوبی آمریکا متولد شد. او در دانشگاه فلسفه خواند و قبل از نویسندگی، به کارهای مختلفی همچون تعمیر دوچرخه، نجاری و ماهیگیری مشغول بوده است.

سم سوج نویسنده ی پنج رمان است؛ اولین کتاب رمان او در سال 2005 منتشر شد، سپس سال بعد کتاب فریمن، موش کتاب‌خوان را منتشر کرد؛ که می‌توان گفت، خلاقیت نویسنده در نوشتن این کتاب بسیار شگفت‌انگیز است طوری که خواندن داستان زندگی، شخصیت اصلی کتاب لذت‌بخش هست. این کتاب معروف‌ترین اثر سم سوج است.

وبگاه کاواک، یکی از فعال‌ترین فروشگاه‌های اینترنتی کتاب است؛ که سعی نموده بهترین و تازه‌ترین کتاب‌های منتشرشده را در بخش های مختلف در معرض دید و خرید کاربران خود قرار دهد؛ این کتاب جالب و خواندنی را می‌توانید به مبلغ 21,500 تومان از وبگاه کاواک خریداری نموده و از خواندنش نهایت لذت را ببرید. این کتاب را نشر مرکز در 184 صفحه با ترجمه ی پوپه میثاقی منتشر نموده است، یکی از نکات جالب‌توجه طراحی جالب جلد کتاب هست که گویی کنار کتاب جویده شده است، این طراحی با متن داخل کتاب همخوانی زیبایی دارد.

قانون طلایی کارن آرمسترانگ

ممکن است فکر کنید که انسان مهربانی هستید، شاید وقت و پولتان را صرف امور خیریه می‌کنید و گاه و بی‌گاه برای خانواده و دوستانتان ازخودگذشتگی نشان می‌دهید و حتی از اینکه دیگران را به‌دور از انصاف قضاوت کنید سر باز زنید؛ اما زمانی که از شما خواسته شود تا همین مهر و محبت، رفتار دوستانه، شادی و انصاف را در حق دشمنانتان هم انجام دهید، آن زمان متوجه خواهید شد که در این دنیا همیشه اولویت اول برای خودتان است و قطعاً به‌اندازه‌ی دیگران، خودخواه هستید.

کارن آرمسترانگ، مورخ مذهبی برجسته و پرکار، در کتاب «دوازده گام برای زندگی مهربانانه» برای اعتیاد جامعه به خودبینی و خودستایی، نسخه می‌پیچد. البته ممکن است نامعقول به نظر برسد، با همه‌ی این‌ها، او راه ساختن دنیایی سرشار از محبت و کمال را در باورها می‌یابد که از قضا به حل بسیاری از تفرقه‌های دنیا نیز کمک می‌کند. او از عمومیت قانون طلایی استفاده می‌کند تا برنامه‌ای خلق کند که ما را به فکر وا‌دارد و مهر و محبتی را گسترش دهد که از این کتاب هم فراتر رود.

بیش از شصت هزار امضا از سرتاسر جهان پای منشور مهربانی او می‌باشد، به بیان ساده‌تر، دوازده گام آرمسترانگ تلاش می‌کند تا «ما را برای نشان دادن واکنش درست تربیت کند و عاداتی را در ما ایجاد کند که مهربانانه‌تر، آرام‌تر و با ترس کمتری نسبت به دیگران همراه باشد». برای رسیدن به این هدف بایستی بر طبق این دو قانون پیشروی کرد:

• با دیگران همان‌طوری رفتار کنیم که می‌خواهیم با ما رفتار کنند.
• اطرافیانمان را همان‌قدر دوست بداریم که خودمان را دوست داریم.

قطعاً همه این دو بخش قوانین را می‌دانند، اما کسی می‌داند چطور باید این قوانین را تمرین کرد؟

از نظر آرمسترانگ این قانون طلایی نه‌تنها بهترین راه‌حل است، بلکه یکی از ضرورت‌های قرن بیست‌و‌یکم می‌باشد. او به این نکته اشاره می‌کند که اعضای اقتصاد جهانی تا حدی به یکدیگر متصل هستند که همه‌ی انسان‌ها همسایه به‌حساب می‌آیند و مرزهای کشورها بی‌معنا جلوه می‌کنند، اگر در کشوری جنگی رخ دهد، بر وضعیت اقتصادی کشورهای دیگر نیز اثر می‌گذارد و رنج گروهی از مردم، کینه و خشم گروه‌های دیگر را به دنبال خواهد داشت. او در کتابش می‌نویسد که «اگر ما به اطرافیانمان صدمه بزنیم، به خود صدمه زده‌ایم.»

هدف کارن آرمسترانگ در کتاب دوازده گام برای زندگی مهربانانه

آرمسترانگ خواننده‌ی کتاب را تشویق می‌کند تا در ذهن و سخن خود، برای دیگران جا باز کند. این عمل مستلزم این است که ما در مکالمه‌های خود مهربان باشیم و به جای حرف زدن، از بینش و فراستمان استفاده کنیم که بتوانیم دیگران را متقاعد کنیم با ما موافقت کنند. آرمسترانگ در کتابش می‌نویسد: «ما دیگر چنین حرف‌هایی را از کسی نمی‌شنویم.» و اضافه می‌کند که «اینکه مشخص شود حق با ما است برای ما کافی نیست، ما می‌خواهیم طرف بحث را شکست دهیم و مسخره‌اش کنیم.» شاید اینکه بدون هیچ تعصبی بر دانسته‌ها و عقایدمان وارد یک بحث شویم، آن‌قدرها هم آسان نباشد، اما آرمسترانگ تأکید می‌کند که پذیرفتن این‌که آگاهی ما درباره موضوعی کم می‌باشد، ممکن است دری به‌سوی دانش و کنار گذاشتن کلیشه‌های مخرب باشد.

به‌عبارتی‌دیگر، آرمسترانگ روشی بر پایه‌ی نظام نابرابری باور و اعتقاد و همچنین روشی سکولار و جمع‌گرا طرح‌ریزی می‌کند، باور کردن این روش آسان است اما قطعاً انجام دادن آن کمی سخت می‌باشد.

برای خرید آنلاین کتاب می‌توانید از طریق سایت کتابفروشی کاواک اقدام نمایید.

آلیس مونرو

آلیس مونرو نویسنده‌ی بسیار توانمندی است اما او قبلاً هرگز درباره‌ی خود چیزی ننوشته است. داستان‌های کوتاه او نوعی درخشندگی نامحسوس و پوشیده دارد. مجموعه‌ی سال 2012، جشن چاپ مجدد کتاب او با بیان کلماتی درباره‌ی زندگی خود او به پایان می‌رسید: «من باور دارم که آن‌ها اولین و آخرین و البته نزدیک‌ترین کلمات درباره‌ی خود من است.»

آلیس مونرو در سال 1931 متولد شد. او در کتابش مادری زیبا، ناراضی و امیدوار را توصیف می‌کند و پدری که با او ارتباط و توافق بهتری دارد اما او را با کمربند کتک می‌زند، با این حال «در آن زمان این تنبیه بیشتر رایج بود.» در جایی از داستان، او خانه‌ی همسایه‌ای را در منطقه‌ی روستایی انتاریو توصیف می‌کند. «… که ما نه آن را می‌شناختیم و نه هرگز به آنجا رفته بودیم. آن خانه برای من شبیه به خانه‌ی کوتوله‌ها در قصه‌ها بود؛ اما مردی که آنجا زندگی می‌کرد را می‌شناختیم. نامش رولی گرین بود. با وجود این‌که اسمش مانند اسم غول‌های افسانه‌ای بود در ادامه‌ی چیزی که دارم می‌نویسم بخش دیگری به او اختصاص نمی‌دهم؛ چرا که قصه نمی‌نویسم، درباره‌ی زندگی‌ام می‌نویسم.»

داستان زندگی عزیز

مفهوم «زندگی عزیز» خواننده را به این فکر می‌اندازد که داستان چه‌ها که نمی‌تواند باشد و چه‌کارها که نمی‌تواند بکند. رولی گرین یادمان می‌اندازد که داستان‌های کوتاه مونرو چگونه کار می‌کنند. او توانایی ذاتی برای معرفی شخصیت‌هایی دارد که به نظر سیاهی‌لشکر می‌آیند اما باعث تغییر مسیر داستان می‌شوند.

در داستان «قطار»، یک دوره‌گرد که قبلاً سرباز بوده، با زنی در یک مزرعه ساکن می‌شود و هم آنجا می‌ماند. در داستان «دالی»، یک فروشنده‌ی دوره‌گرد لوازم‌آرایشی، با زنی دوست می‌شود و معلوم می‌شود که او، عشق قدیمی همسر آن زن است؛ و در شاهکار «چشم‌انداز دریاچه»، داستان درباره‌ی زنی است که نگران است مبادا حافظه‌اش را از دست بدهد. یک غریبه تصادفاً وارد باغش می‌شود و با او صمیمی می‌شود. مونرو در نوشتن درباره‌ی این‌که چگونه مردم مسیر زندگی یکدیگر را تغییر می‌دهند بسیار توانمند عمل می‌کند. اگر رولی گرین شخصیتی واقعی نبود، مونرو درباره‌ی او داستانی می‌نوشت و به او اجازه می‌داد در طول آن پیش برود.

دیگر این‌که او شخصیت رولی گرین را گیر می‌انداخت. این توصیف فوق‌العاده مختصر را از داستان «غرور» در نظر بگیرید: «هنوز هم آن تردید عجیب و حس بی‌وزنی نسبت به او وجود داشت؛ مانند این‌که منتظر بود تا زندگی‌اش آغاز شود.» داستان‌های مونرو گاهی با همان بی‌وزنی مشابه و پیش‌بینی‌شده به پایان می‌رسند: پایان‌ها مانند آغاز داستان، به‌خوبی تشخیص داده می‌شوند و مورد قضاوت قرار می‌گیرند. «رسیدن به ژاپن» این‌گونه پایان می‌یابد: «او تنها آنجا ایستاد، به انتظار هر چیزی که قرار بود از آن به بعد اتفاق بیفتد.» و شما از این‌که بیش از این نمی‌دانید خوشحال خواهید شد. چرا که چنین پایانی اجازه می‌دهد زمان بی‌حرکت بماند.

خرید آنلاین کتاب از کاواک

جوزف برودسکی می‌نویسد: «یک شاعر، به دنبال شناخت نیست، بلکه به دنبال درک است.» کتاب کمتر از یک، سرشار است از ادعاهایی از این قبیل. در یک نوشته‌ی استاندارد، چنین جملاتی ممکن است مورد پذیرش قرار نگرفته و بیش ‌از حد احساساتی به نظر برسند؛ اما در اینجا سبب شگفتی خواننده می‌شوند.

برودسکی زندگی شگفت‌انگیزی را گذرانده است و بخش بزرگی از آن را می‌توان در عناوین اشعارش پیدا کرد. به‌عنوان پسر یک عکاس نیروی دریایی، او مدرسه را در 15 سالگی ترک کرد تا مانند پدر به نیروی دریایی ملحق شود، اما پذیرفته نشد چرا که یهودی بود. پیش از اینکه در سال 1955 سرایش شعر را آغاز کند، در یک کارخانه مشغول به کار شد. پس از مدت کوتاهی به دلیل «فعالیت‌های ضد اتحاد جماهیر شوروی» در زندان کرِستی به حبس محکوم شد و سپس به وین و بعد از آن در سال 1972 به امریکا تبعید شد.

برودسکی، انعطاف‌پذیری ذهن شاعرانه‌اش را در توصیف شهر لنینگراد، در قطعه‌ی «راهنمای شهری که نامش تغییر کرد» به رخ می‌کشد. این در حالی است که «پرواز از بیزانس» ازدحام و شلوغی، تاریخ و زندگی روزمره‌ی شهر استانبول را تصویر می‌کند.

بسیاری از این نوشته‌های وی به زبان انگلیسی هستند؛ پس بامطالعه‌ی ترجمه‌های سطح پایین خود را آزار ندهید. متاسفانه این کتاب به فارسی ترجمه نشده است.

خرید کتاب اضطراب منزلت

آلن دوباتن در این اثر خود تلاش می‌کند تا خواننده را در سفری به تاریخچه‌ی مفاهیم اقتصادی، سیاسی و جامعه‌شناسی با خود همراه کند تا برای حل مشکل «اضطراب منزلت» کاری کرده باشد. دو باتن این مشکل را یک نگرانی می‌خواند؛ نگرانی‌ای چنان مهلک که حتی قادر است زندگی‌مان را نابود سازد. این اضطراب چنان مخرب است که ما احساس خطر می‌کنیم اگر با ایده‌آل‌های موفقیت مرسوم در جامعه منطبق نشویم، ممکن است از هرگونه اهمیت و احترام محروم گردیم، احساس می‌کنیم در این پله از زندگی‌مان، در چنان جایگاه مهمی قرار نگرفته‌ایم و یا قرار است از این هم یک پله پایین‌تر برویم.

دو باتن در کتابش می‌نویسد که این وسواسی که نسبت به جایگاهمان در جامعه داریم، از منابع مختلفی نشأت می‌گیرد: ترس از عدم وجود عشق، انتظار بیش‌ازحد از زندگی، باور به این‌که قدرت و جایگاه بهتر اجتماعی تنها نصیب افراد توانا می‌شود (که ما را به این باور می‌رساند که تحصیلات هر کس را در جای درست قرار می‌دهد) و غرور و خودستایی. بخشی از آن‌هم از این موضوع نشأت می‌گیرد که ما زندگی‌مان را وابسته به استعدادهای بی‌ثبات، شانس، کارفرماها و اقتصاد جهانی می‌دانیم. دو باتن هم‌چنین می‌نویسد که اضطراب منزلت می‌تواند درمان شود و اگر از منابع فلسفه، هنر، سیاست، مذهب و بوهمینیسم به‌عنوان ابزاری استفاده کنیم که به کمک آن‌ها بتوان به موضوع از دید واضح‌تری نگریست، حداقل می‌توانیم آن را تسکین دهیم.

به‌عنوان‌مثال، می‌توانیم میل به داشتن چیزهای بزرگ‌تر و تأثیرگذارتر را در خود محدود کنیم و یاد بگیریم که قدر زندگی‌مان را در این دنیا بدانیم و درهای هنر و ادبیات که چیزهای عادی را زیبا و مهم می‌دانند و آن‌ها را گرامی می‌دارند را به روی خود بازکنیم. به طریق مشابه، یک درک از ایده‌آل‌های مذهب غرب، می‌تواند به ما کمک کند تا ازاین‌گونه موفقیت‌ها دل بکنیم؛ و بهترین کار این است که مانند مفسر فرانسوی قرن 18، سباستین راش نیکولاس که گفت: نظر مردم از همه بی‌اهمیت‌تر است، به نظر منتقدین اجتماعی محل نگذاریم.

این کتاب هرچقدر که پرفروش بوده، به همان اندازه با انتقادهای تندی مواجه شده است. آلن دو باتن درباره‌ی این نقدها این‌طور می‌گوید: حتی اگر زد و نویسنده‌ی پرفروش‌ترین کتاب‌ها هم شدید، فروتن باشید. شاید فلسفه نتواند بر همه‌ی انسان‌های کوته‌فکری که وسواس منزلت دارند، اثر بگذارد؛ اما برای آن‌هایی که برای کتاب زمان کافی می‌گذارند و به‌دقت آن را می‌خوانند، کتاب همراه خوبی خواهد بود تا اضطراب منزلت را از خود دور کنند.

خرید کتاب ناتور دشت

اولین نقد درباره‌ی کتاب ناتور دشت در روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز نوشته شد. نقد اثری که پدیده‌ای جهانی و یکی از محبوب‌ترین کتاب‌های تمام زمان‌ها شد.

این نقد توضیح مختصری درباره‌ی داستان می‌داد و چندین بار درباره‌ی طولانی بودن داستان شکایت می‌کرد، اما درنهایت نتیجه می‌گرفت که کتاب ارزش دوباره خواندن را دارد.

تایمز چندی بعد، نقد دیگری درباره‌ی اولین رمان جی. دی. سالینجر منتشر کرد، نقدی با لحن ستایشگر و پر از اشتیاق، درحالی‌که آن را پروژه‌ای مخاطره‌آمیز خواند که با موفقیت به انجام رسیده است. منتقد این‌طور بیان می‌کرد:

«تعبیر آقای سالینجر از گفتار نوجوانان فوق‌العاده است. شوخ‌طبعی درونی او، تکرارها، اصطلاحات عامیانه، ناسزاها و تأکیدات، همگی کاملاً درست و به‌جا هستند. با یقین می‌توان گفت که زندگی شما به دو بخش قبل و بعد از مطالعه‌ی کتاب تقسیم خواهد شد و شما به زمانی می‌اندیشید که هولدن را نمی‌شناختید؛ چرا که شخصیت هولدن با وجود شکست‌هایش بسیار دل‌نشین است.»

این نقد، مقالات احساسی، ستایش‌های بیش‌ازحد و همچنین راه یافتن به لیست «بهترین کتاب‌های قرن بیستم» و شناخته شدن به‌عنوان یکی از بهترین‌ها در تاریخ ادبیات، کتاب را بیش از آنچه می‌باید اعتبار بخشید.

اما ناتور دشت از یک رمان بی‌نقص بسیار فاصله دارد. جنیفر شوسلر در سال 2009 بیان می‌دارد: «آن تکرارها بسیار خسته‌کننده هستند.» معلمی که شوسلر با او مصاحبه کرد این‌طور می‌گوید: «قرار است هولدن کافیلد نمونه‌ی نوجوانی باشد که همه‌ی ما بتوانیم با او ارتباط برقرار کنیم، اما در واقعیت ما شکل او حرف نمی‌زنیم یا در مورد مسائل این‌گونه فکر نمی‌کنیم.»

این حرف‌ها ناراحت‌کننده است اما حقیقت دارد. نقدی در 16 جولای 1951 در رپابلیک چاپ شد که تمام شکایات و گله‌هایی که خوانندگان رمان ممکن است داشته باشند را پیش‌بینی کرده بود. منتقد، آن آل. گودمن، ضمن آنکه می‌نویسد کتاب «فوق‌العاده» است، با نوشتن متن زیر سالینجر را از نقطه‌ضعف‌های رمانش آگاه می‌کند:

«کتاب در کل ناامیدکننده است؛ صرفاً نه به این دلیل که دائماً خواننده می‌پندارد کتاب بازسازی موضوعاتی است که خود نویسنده در گذشته با آن‌ها درگیر بوده است، بلکه این توصیفات بیش‌ازحد شخصیت اصلی داستان از خودش است که خواننده را به ستوه می‌آورد…»

در طول 277 صفحه، خواننده از اظهارنظرها، تکرارها و خامی او خسته و کسل می‌شود. از نویسنده‌ای مانند سالینجر با آن استعداد غیرقابل‌انکار مخاطب قطعاً انتظار بیشتری دارد…

این کتاب ابتدا در سال 1345 توسط نشر مینا و با ترجمه‌ی احمد کریمی به چاپ رسید. در دهه‌ی هفتاد محمد نجفی ترجمه‌ی دیگری از آن ارائه داد. در سال‌های اخیر نیز نشر میلکان این کتاب را با ترجمه‌ی آراز بارسقیان به چاپ رسانده است.

این کتاب با مشخصات دیگر نیز از طریق لینک‌های زیر قابل دستیابی می‌باشد:

کتاب ناطور دشت |مترجم : احمد کریمی حکاک | انتشارات علمی و فرهنگی

ناطور دشت | مترجم : آراز بارسقیان | انتشارات میلکان