«پینوکیو» اثر جادوان کارلو کولودی با تصویرگری روبرتو اینوچنتی گویی دوباره خلق شده است. اینوچنتی به خاطر آثار استثنایی‌اش جوایز جهانی بسیاری را کسب کرد، مانند سیب طلای براتیسلاوا، جایزه‌ی صلح گوستاو هینمن و لوح افتخار جایزه‌ی هانس کریستین اندرسن.

نمونه متن:

«آنتونیو»ی نجار خوشحال است چون تکه چوبی پیدا کرده است و می‌تواند یک پایه‌ی میز چوبی از آن بسازد، اما با اولین تیشه بر چوب، انگار صدای نازکی می‌گوید: «یک خرده آهسته‌تر بزن». با هر تیشه، صدای ناله از چوب بلند می‌شود و آنتونیو کار را ناتمام می‌گذارد. آنتونیو چوب را به دوستش «ژپتو» می‌دهد تا با آن آدمکی چوبی برای خیمه‌شب‌بازی بسازد و با آن نان دربیاورد.

داستان «پینوکیو» معانی، احساسات و نکات بسیاری را بیان می‌کند و همانند بهترین‌های ادبیات کودکان، هم داستانی فانتزی و سرگرم‌کننده برای کودکان است و هم اثری است دارای ژرف‌ساخت با نکاتی ظریف که تنها برای خوانندگان بزرگسال فرهیخته قابل دریافت است.

بندیتو کروچه: «چوبی که پینوکیو از آن تراشیده شده، بشریت نام دارد.»

پینوکیو از همان روز اولی که پدر ژپتو او را خلق کرد، شیطون و بازیگوش بود. این عروسک کوچولو به جای رفتن به مدرسه یا یاد گرفتن یک حرفه، فقط دوست داشت بخورد، بخوابد و بازی کند. اما با گذشت زمان، مشکلات پینوکیو درست مثل دماغش در زمان هایی که دروغ می گفت، بزرگ و بزرگتر شد. حتی بدتر از این ها، این عروسک کوچولو به زندان افتاد، به یک الاغ تبدیل شد و حتی در شکم کوسه ای بسیار بزرگ اسیر شد.

کتاب پینوکیو، رمانی بی نهایت بامزه و پرماجرا است که به شکلی جادویی موفق شده که برای بیش از صد سال، مخاطبین کودک و نوجوان را شیفته و مجذوب دنیای فراموش نشدنی خود سازد. این رمان، در زمره ی جاودانه ترین آثار ادبی کل تاریخ قرار می گیرد.